Андрей Тихомиров - Arkeoloji ve yeni bilginin oluşumu

Arkeolojinin önemi

Charles Darwin (1809-1882), isminden Darwinizm adını alan teorisini iddia ettiğinde haklıydı. Başlıca çalışmalarında, Doğal Seleksiyon Yoluyla Türlerin Kökeni (1859), kendi gözlemlerinin sonuçlarını (Beagle'da yüzme, 1831-1836) ve modern biyoloji ve üreme pratiğinin başarılarını özetleyerek, organik dünyanın evriminin ana faktörlerini ortaya çıkardı. «Evcil Hayvanların ve Ekili Bitkilerin Değiştirilmesi" çalışmasında (cilt 1-2, 1868), ana emeğe ek gerçek materyalleri özetlemiştir. «İnsanın Kökeni ve Cinsel Seçim" kitabında (1871), maymun benzeri bir atadan insanın kökeninin hipotezini doğruladı.

Darwin'e göre evrimin itici güçleri kalıtsal değişkenlik ve doğal seçilimdir. Değişkenlik, organizmaların yapısında ve işlevlerinde yeni özelliklerin oluşumunun temelini oluşturur ve kalıtım bu işaretleri pekiştirir. Varoluş mücadelesinin bir sonucu olarak, en uygun bireylerin üremesine, yani yeni türlerin ortaya çıkmasıyla sonuçlanan doğal seleksiyona avantajlı bir hayatta kalma ve katılım vardır. Aynı zamanda organizmaların çevreye uyumunun göreceli olması da önemlidir. Darwin'den bağımsız olarak A. Wallace yakın sonuçlara ulaştı. Darwinizm propagandasına ve gelişimine T. Heksley (1860'da «Darwinizm» terimini önerdi), F. Müller ve E. Gökkel, A.O. ve V.O. Kovalevskiy, N. A. ve A. N. Severtsovy, I. I. Mechnikov, K.A, Timiryazev, I. I. Schmalhausen ve diğerleri tarafından 20-30'lu yıllarda önemli katkılar yapıldı. Bütünsel bir materyalist doktrin olarak, Darwinizm aslında biyolojide bir darbe yapmış, yaratılışçılık ve vitalizmin konumlarını zayıflatmış, 19. yüzyılın 2. yarısında doğal bilimler ve sosyal bilimler üzerinde, genel olarak kültür üzerinde büyük bir etkiye sahip olmuştur. Bununla birlikte, Darwin'in yaşamı boyunca bile, teorisinin geniş çapta kabul edilmesiyle birlikte, biyolojide, evrimdeki doğal seleksiyonun rolünü inkar eden veya keskin bir şekilde sınırlayan ve türleşmeye yol açan ana güçler olarak öne sürülen çeşitli antidarvinizm akımları ortaya çıkmıştır. diğer faktörler. Darwin'in evrimsel öğretisinin temel sorunları hakkındaki tartışmalar, modern bilimde de devam etmektedir, ancak Darwin'in teorisi daha fazla kanıtlansa da. Örneğin, arkeolojide, bilimde, toplumun tarihini, yaşamın maddi kalıntıları ve insanların faaliyetleri üzerine inceleyen – gerçek anıtlar. Arkeoloji, arkeolojik kazılar tarafından keşfedilen bazı antik nesneleri (aletler, gemiler, silahlar, mücevherler) ve tüm kompleksleri (yerleşimler, hazineler, mezarlar) araştırır; bu sayede tarihçiler, yazılı kaynaklar tarafından çok az ya da hiç aydınlatılmamış olan dönemlerin tarihini yeniden inşa ederler. antik insanın oluşum aşamaları da dahil olmak üzere.

Arkeolojik bulgulara dayanan eski hominidlerin araştırılmasının bazı aşamaları

Ağustos 1891. Java Adası (o zamanlar Hollanda Hindistan, şimdi Endonezya). Genç bir Hollandalı doktor olan Eugene Dubois, dağ nehrinin kıyısındaki volkanik tabakalarda, şempanzenin dişine benzeyen bir kök dişi ve biraz sonra garip bir kafatası kapağı buldu: alın çok eğimli, oldukça büyük bir beyin kutusu hacmi, büyük bir göz altı silindiri. Ertesi yıl, Dubois bir kişinin kalçasına benzeyen bir kalça buldu ve diş ilkiyle aynı, sadece çiğnenebilir bir diş buldu. Modern zamanlarda, Dubois'in o zaman bulduğu femur kemiğinin ve che-şalgam kutusunun aynı yaratığa ait olduğu zaten kanıtlanmıştı. Dahası, ilkel kafatasının ve kemiklerin nispeten ilerici gelişiminin birleşimi, fosil insanlarının karakteristik bir özelliğidir. Dubois tarafından yapılan bulgular, evrimsel teorinin destekçilerine görüşlerinin adaleti için güçlü kanıtlar sağlamıştır. Bilim adamlarının önünde 600 ila 700 bin yıl önce yaşayan maymunların kalıntıları vardı. Doğa, «sırlarından» birini yayınladı ve evrimsel öğretinin destekçilerinin teorik görüşlerinin doğruluğunu doğruladı.